میرزا حسن فرزند خواجه‌علی(از بزرگان کازرون) در سال ۱۲۳۲ خورشیدی در کازرون متولد می‌شود. در جوانی همراه پدرش به بوشهر می‌رود. برای هرچه نزدیک‌تر شدن به کتاب و مطالعه به صحافی کتاب روی می‌آورد و با مطالعه‌ی کتاب‌های نگاشته شده به زبان‌های عربی و فارسی که برای صحافی نزد او می‌آوردند دنیای وسیعی از علم و دانش را در برابرش گسترده می‌بیند و همین گستردگی عطش او را برای فراگیری بیش‌تر و شدیدتر می‌کند.
سپس برای کسب علم نزد مردی عالِم و دانشمند که در بحرین که در آن زمان قسمتی از ایران بود، می‌رود و در آنجا برای گذران زندگی در پست‌خانه مشغول به کار می‌شود.
در همین پست‌خانه، او برای اوّلین‌بار با یک کارمند انگلیسی که درهمان‌جا شاغل بوده، با فنّ عکاسی آشنا می‌شود و تلاش می‌کند که از او نیز فّن عکاسی را بیاموزد و با جدّیت و تحمّل دشواری‌ها بعنوان دست‌یار در کنار او قرار می‌گیرد.
بعد از ۴ سال عطش فراگیری و تماس بیش‌تر با دنیای علم و دانش، میرزا حسن را به هند می‌کشاند.
سپس با تأسی از برادر بزرگ‌تر خود، میرزا حسین(مبشّری) که در کسوت روحانیّت بود و در نجف اشرف اقامت داشت، بدنبال علمای علوم دینی رفته و اندوخته‌های قبلی خودرا به حدّ کمال می‌رساند و در کنار آن بازهم برای امرار معاش در انجمن پارسیان ایرانی در بمبئی مشغول تعلیم و تدریس می‌گردد و به آموختن زبان‌های هندی و انگلیسی نیز می‌پردازد.
او برای مشتاقان و علاقمندان زبان فارسی، کلاس زبان و ادبیات فارسی را دایر می‌کند و متقابلاً دانش عکاسی خودرا به کمک یکی از شاگردان انگلیسی خود، که عکاس بوده، کامل‌تر می‌کند.
میرزا حسن عکاس باشی در سال ۱۲۷۸ شمسی اولین عکاسخانه عمومی را پشت بازار وکیل (طاق اسکرو) بنیان نهاد.
پس از وی برادرانش راه او را دنبال کردند.
میرزا حسن عکاس‌باشی در سال ۱۲۳۲ در کازرون دیده به جهان گشود و درحدود ۱۳ سال بعد به شهر شیراز آمد و در سال ۱۳۳۶ نیز دیده از جهان فروبست.